CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, maart 2016

 

Pure Imagination - Dave Kutz, tuba

Fagerudd: Rambling Elephant Rag

Rachmaninov: Cellosonate in g, op. 18: Andante

Verhelst: Hogtown wizzard voor cimbasso, slagwerk en piano

Marcello: Concerto in c

Molchanov: Vocalise

Cheetham: Sonate voor tuba en piano

Bricusse/Newley: Pure imagination

Bruniaux: Souvenirs méridionaux

David Kutz (tuba & cimbasso), Gerard Bouwhuis en Eric Spaepen (piano), Chamber Consort Amsterdam (aanvoerder Saskia Viersen), Christiaan Winter (klavecimbel), Nando Russo (slagwerk)

Eigen beheer: www.davekutz.com

Opname: mei 2015, MCO Studio 1, Hilversum

 

De tuba is in het symfonieorkest een niet te missen verschijning, en de tubaïst is een absolute solist. Ieder orkest moet er een hebben, hoewel hij in de helft van het repertoire niet eens nodig is. Geen wonder dat daarvoor in vroeger tijden een slimme oplossing werd bedacht. De bespeler van de tuba had als verplicht bij-instrument de contrabas. Ik herinner me uit mijn jeugd concerten van het Frysk Orkest waar de tubaïst voor de pauze meestreek in de Vierde symfonie van Schumann, om na de pauze op te schuiven naar zijn plek naast de trombones. Ook Dave Kutz had desgevraagd in zijn studietijd nog te maken met de verplichte contrabasles. Intussen is er veel veranderd. Tubaspelers zijn mondiger geworden, vooral door de rol die zij spelen in de moderne muziek. Zo zien we Dave Kutz niet alleen regelmatig in de orkestbak van de Stopera, of op het podium van het Concertgebouw, maar ook in het Muziekgebouw aan het IJ, actief in het Asko/Schönberg Ensemble. Kutz is afkomstig uit Canada, en als zoveel koperblazers van over de oceaan kwam hij naar Europa om emplooi te vinden. In Amerika zijn de opleidingen uitstekend, maar de kansen op een baan gering. Kutz begon zijn carrière bij het Radio Symfonie Orkest, maakte op tijd de overstap naar het Nederlands Philharmonisch Orkest, waar hij de kans krijgt om zijn kwaliteiten niet alleen op de tuba, maar ook op de cimbasso te bewijzen. De cimbasso is een soort contrabastrombone met een tubamondstuk en aangepaste ventielen. Voor het spelen van de opera's van Giuseppe Verdi sinds enkele decennis een onmisbaar instrument.

Op deze cd, die Dave in eigen beheer uitbrengt, laat hij horen dat hij beide instrumenten tot in de perfectie beheerst. Hij doet dat nu eens niet door de verplichte sonates van Paul Hindemith en Gordon Jacob, maar met een staalkaart van stukken in verschillende bezettingen. Daarbij schuwt hij ook de lichte muze niet, getuige de titel van de cd, Pure Imaginatin, een succesnummer van popidool Jamie Collum. Pure acrobatiek levert hij in de Rambling Elephant Rag, aanstekelijke dansmuziek die later zijn weg vond in de finale van het Tubaconcert van componist Markus Fagerudd. Melancholie overheerst in het langzame deel uit de schitterende cellosonate van Rachmaninov. De cimbasso komt aan bod in Hogtown Wizzard van de Nederlander Steven Verhelst, in trombonekringen een gewaardeerd componist. Hogtown is voor Toronto (de geboortstad van Kutz) wat Mokum is voor Amsterdam. Het Concerto in c is het bekende hoboconcert van Marcello, dat Johann Sebastian Bach een eigen arrangement waardig keurde. Er is ook nog een echte tubasonate van de Amerikaan John Cheetham, maar dan wel speciaal voor Kutz geschreven. Dave heeft zich omringd met collega's die niet alleen goede vrienden maar ook uitstekende muzikanten zijn, met een eervolle vermelding voor pianist Gerard Bouwhuis. Big Fun (pun intended).


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links