CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, december 2015

 

Nederlandse Cellosonates (deel 7)

Hollman: Pourquoi? - Berceuse - Souvenir de Berck - Sérénade - Andante religioso - Extase

Batta: Robert le Diable- Il Trovatore (fantasie)

Wesly: Rêverie de'automne

Bonhomme: Sonatine - Lamento - In memoriam

Doris Hochscheid (cello), Frans van Ruth (piano)

MDG Audiomax 903 1910-6 76' (sacd)

Opname: 2015, Konzerthaus der Abtei Marienmünster (D)

http://www.maastrichtsecomponisten.eu/

 

De bloemlezing van Nederlandse Cellosonates door het duo Doris Hochscheid en Frans van Ruth, die eigenlijk met het verschijnen van deel 6 voltooid was, krijgt een onverwacht staartje. 'The Maastricht-Paris Connection' is de titel van dit extra zevende deel, met werken van vier componisten die in Maastricht werden geboren, maar hun hele of halve leven in Parijs werkzaam waren. Sinds 2012 is er een website ingericht met de kop Maastrichtse Componisten, waarop een verbazingwekkend groot aantal namen. Voor nadere gegevens kan men doorklikken, en dat levert over de hier gespeelde componisten een schat aan informatie op.

Om te beginnen de waarschijnlijk bekendste, want in Maastricht werd een laan naar hem genoemd: Alexander Batta (1816-1902). Hij was in de eerste plaats een cellovirtuoos die bevriend was met Berlioz en Liszt. Net als Liszt maakte hij bewerkingen van populaire opera's voor zijn instrument, waarvan er twee op deze collectie te horen zijn. Ze nemen meteen bijna de helft van de cd in beslag, maar zijn uiteraard interessanter om hun virtuositeit dan om compositorische diepgang. Uitstekende salonmuziek.

Van een heel ander kaliber is Joseph Hollman (1852-1927), ook een cellovirtuoos met belangrijke vrienden. Camille Saint-Saëns schreef voor hem zijn Tweede celloconcert, en voor Hollman en Ysaÿe samen het dubbelconcert La Muse et le Poète. Hollman componeerde zelf ook twee celloconcerten, die afgaande op de hier ten gehore gebrachte werken weleens zeer de moeite waard zouden kunnen zijn. Een aantal korte maar zeer karaktervolle vignetten vormen zonder meer het hoogtepunt van deze uitgave.

Een tweede ontdekking is de vrouwelijke componist Andrée Bonhomme (1905-1982). Zij studeerde in Parijs bij Darius Milhaud, maar daarvan is in haar composities niets te merken. In de jaren veertig van de vorige eeuw maakte zij een viertal elegisch getinte stukken, die eerder Nederlands dan Frans klinken, zij het dat ze hun wortels hebben in de romantiek van het voorbije fin-de-siècle. Een intrigerende dame.

Emile Wesly (1858-1926) was geen Maastrichtenaar van geboorte, maar woonde en werkte wel in Parijs, en droeg zijn Rêverie d'automne op aan bovengenoemde Joseph Hollman. Aan Wesly valt de eer te beurt de componist te zijn van de melodie waarop het beroemde 'Lied der Mutter Courage' van Bert Brecht en Paul Dessau is gebaseerd (Dessau heeft altijd eerlijk gezegd dat hij de melodie overnam van een onbekende notenschrijver).

Afgaande op de laatste nieuwsbrief van het duo Doris Hochscheid & Frans van Ruth is het nu echt afgelopen met dit compendium van Nederlandse Cellosonates. Het komende jaar beginnen ze aan een sabbatical van acht maanden. Dat hebben ze dubbel en dwars verdiend, niet alleen voor deze schitterend gespeelde en voortreffelijk opgenomen Maastrichtse connectie, maar voor de gehele serie. Besprekingen van de delen 1 t/m 6 kunt u op deze site teruglezen.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links