CD-recensie

 

© Aart van der Wal, april 2014

 

Basso Bailando

Piazzolla: Cuatro Estaciones Porteñas
(door Marijn van Prooijen bewerkt voor contrabas, viool en strijkorkest)

Rota: Divertimento Concertante voor contrabas en orkest

Falla: Seite Canciones Populares Espanolas
(door Marijn van Prooijen bewerkt voor contrabas en harp)

Rick Stotijn (contrabas), Malin Broman (viool), Lavinia Meijer (harp), Swedish Radio Symphony Orchestra o.l.v. Simon Crawford Phillips (Piazzolla) en Mats Rondin (Rota)

Channel Classics CCS SA 33613 • 66' • (sacd)

Live-opname: maart 2012 (Rota); oktober 2012, Berwaldhallen, Stockholm
Opname: april 2013, Westvest, Schiedam

   

Jongleren op de contrabas, het lijkt nogal banaal. Virtuositeit pur sang, alleen maar uit op bewondering en verwondering, zonder oog voor de waarde en betekenis van de muziek zelf. Wat uiteindelijk overblijft is een lege huls.
Jongleren op de contrabas, dat doet Rick Stotijn, de broer van Christianne. En met hem Malin Broman op de viool en Lavinia Meijer op de harp, maar van een lege huls is gelukkig geen enkele sprake. Van de viool en de harp zijn we virtuositeit min of meer wel gewend, maar dat ook de contrabas, dat van huis uit logge instrument, tot zulke ongelooflijke capriolen in staat is? De olifant die de meest zwierige danspasjes maakt, gepassioneerd onder de huid van de volbloedige Zuid-Amerikaanse tango weet te kruipen en qua lyriek niet onder blijkt te doen voor het lyrische instrument bij uitstek, de cello? De titel van deze sacd laat er geen enkel misverstand over bestaan: Basso Bailando, ofwel Dansende Bas!
Ik denk dat het antwoord per saldo niet in de contrabas is gelegen, maar in de bespeler ervan. Rick Stotijn is een rasmuzikant die al eerder heeft bewezen dat hij zijn beurtelings ronkende, twinkelende, smachtende en diep geplukte instrument naar (bijna letterlijk!) grote hoogten op kon stuwen. Rick haald de contrabas uit zijn vastgeroeste orkestrale kaders, maar ook uit zijn 'geplukte' rol als begeleidingsinstrument. Marijn van Prooijen, zelf contrabassist van formaat, moet heel geïnspireerd zijn geweest door het spel van Stotijn, want deze uiterst geraffineerde bewerkingen zijn niet alleen een ware lust voor het oor, maar zullen ook door de kenners van het weerbarstige instrument zeker worden gewaardeerd. Wat niet minder geldt voor zo'n epaterend stuk als Nino Rota's vierdelige Divertimento Concertante voor contrabas en orkest dat, zoals het zo keurig heet, 'dankbaar' voor de contrabas is geschreven, maar zo knap in elkaar steekt dat het ook voor dirigent en orkest een heerlijk werk moet zijn.
Laat ik er gelijk haastig aan toevoegen dat Rick Stotijn zich in deze muziek verzekerd weet van de niet minder intens muzikaal en technisch op het hoogste niveau presterende twee andere solisten, de violiste Malin Broman (in Cuatro Estaciones Porteñas) en de harpiste Lavinia Meijer (in Seite Canciones Populares Espanolas). Het Zweeds Radio Symfonie Orkest voelt zich onder de beide dirigenten (ook) in dit bijzondere repertoire als een vis in het water. De door Jared Sacks gemaakte opname staat als een casa.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links