CD-recensie

 

© Aart van der Wal, juli 2016

 

Poulenc: Vioolsonate

Namavar: In de magmakamer

Vermeulen: Vioolsonate

Copland: Two Pieces

Igudesman: Vioolsonate nr. 2

Emmy Storms (viool), Cynthia Liem (piano)

Globe GLO 5263 78'

Opname: februari 2016, Het Witte Kerkje, Baarn

www.youtube.com

 

Het Magma Duo, bestaande uit Emmy Storms, viool en Cynthia Liem, piano koos voor die bijzondere naam die is afgeleid van 'In de magmakamer' van Reza Namavar, geschreven in 2011 opdracht van het Oscar Back Vioolconcours. Ze speelden daar het stuk en deden dat zo goed dat ze er de prijs voor de beste vertolking mee in de wacht sleepten. Emmy en Cynthia (ze spelen al sinds hun studietijd samen) besloten om een deel van de titel als naam voor hun duo te kiezen nadat ze het tijdens de finale van het concours in de Grote Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw hadden uitgevoerd. De beide dames hebben wel zo het een en ander in hun mars: ook de jury van Dutch Classical Talent was over de technische en muzikale prestaties van het duo zeer te spreken.

Wat het Magma Duo van menig ander duo onderscheidt is de repertoirekeuze die zich ook buiten de gebaande paden beweegt, met onder meer hedendaags en Nederlands repertoire. Voor hun debuut-cd kozen ze uiteraard 'In de magmakamer', maar ook andere stukken getuigen van durf en inzet. Dat geldt dan met name voor de technisch buitengewoon lastige Vioolsonate van Francis Poulenc en een niet minder technisch en interpretattief huzarenstuk: Matthijs Vermeulens Vioolsonate, die eindelijk weer eens een cd-uitgave waardig wordt bevonden. De Tweede vioolsonate van Aleksei Igudesman (een 'stijlloze' componist: hij houdt er zoveel stijlen op na dat er van een specifieke stijl geen sprake is), een 'world premiere recording', en de Two Pieces van Aaron Copland moeten het vooral hebben van uiterlijke brille maar passen daardoor wel degelijk bij dit technisch goed toegeruste duo. Het is ook een leuke mix: die Russische tango waarin Igudesman zich uitleeft en de Ukelele-serenade van Copland die de tokkelende cowboys bij het kampvuur in de Amerikaanse prairie dichterbij brengt. Namavars 'Magmakamer' is een deels virtuoos en kleurrijk buitenbeentje.

Voor mij is het grootste winstpunt van deze cd echter de vioolsonate van Matthijs Vermeulen (1888-1967), als criticus en componist met Willem Pijper (1894-1947) het 'enfant terrible' binnen de contouren van de Nederlandse muziekgeschiedenis. We klagen weleens over de stortvloed van cd's die ondanks de malaise in de markt nog steeds over ons wordt uitgestort, maar een feit is wel dat in de laatste twintig jaar op een groeiend aantal daarvan nieuw of zelden gespeeld repertoire te vinden is (wat, toegegeven, deels van twijfelachtige waarde of betekenis blijkt te zijn). Maar in ieder geval betreft het repertoire dat in de concertzaal met het spreekwoordelijke lantaarntje te zoeken is of in geen velden of wegen te bekennen. À propos: het is maar te hopen dat Emmy en Cynthia met hun vooruitstrevende repertoirekeuze door het conventionele 'magma' van het muziekbedrijf de voet niet wordt dwarsgezet. Ik sprak twee leden van een strijktrio die daarover geen enkele onduidelijkheid lieten bestaan: "Als we ons programma voorstellen, wordt prompt afgehaakt. Daar krijg ik de zaal niet mee vol, horen we dan." Fijn dus dat de cd er is! De inhoud van het cd-boekje is gegoten in de vorm van een nogal kinderachtig vraag- en antwoordspel. Alsof de lezer als een onmondig kind moet worden ingewijd. Dat had veel beter gekund, met gedegen toelichtingen. Opnameleider Everett Porter (Polyhymnia) zorgde voor een fraaie omlijsting.

index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links