CD-recensie

 

© Aart van der Wal, april 2016

 

Sjostakovitsj: Celloconcert nr. 1 in Es, op. 107

Lutoslawski: Mala Suita (Kleine Suite)

Weinberg: Celloconcert in c, op. 43

Nicolas Altstaedt (cello), Deutsches Symphonie-Orchester Berlin o.l.v. Michal Nesterowicz

Channel Classics CCS 38116 • 72' •

Opname: september 2015, Jesus-Christus-Kirche, Berlijn-Dahlem

www.youtube.com/watch?v=CyKkpZwT7yk

www.channelclassics.com

 

Volgens een Amerikaans muziektijdschrift moet je de Duits-Franse cellist Nicolas Altstaedt (1982) vooral zien, maar wie uitsluitend is aangewezen op deze bijzonder fraai opgenomen cd mag zich net zo gelukkig prijzen: deze combinatie van celloconcerten van Sjostakovitsj en Weinberg is hoorbaar in de best denkbare handen, wat dan tevens geldt voor het door Michal Nesterowicz geleide Deutsches Symphonie-Orchester Berlin. Voor wie het nog niet wist: het DSO is overigens ook op het gebied van het moderne repertoire een eminent ensemble, waarvan akte.

Altstaedt (hij speelt zowel op darm- als op stalen snaren) maakte al grote indruk tijdens het jubileumconcert van Channel Classics in Eindhoven. Bovendien houdt van bijzondere programma's. Zo presenteerde hij alweer een tijd terug in de kleine zaal van het Amsterdamse Concertgebouw samen met de pianist Aleksandar Madzar, de violisten Ilya Gringolts en Benjamin Schmid naast Beethovens bekende Pianotrio op. 70 nr. 2 Kodaly's Duo op. 7 en Korngolds Suite op. 23. Altstaedt, de opvolger van Gidon Kremer als artistiek leider van het befaamde Lockenhaus Festival, heeft ook elders bewezen dat hij graag van de gebaande paden afwijkt. Dat ziet er dus ook wat de festivalprogrammering betreft veelbelovend uit.

Dat Jared Sacks van Channel Classics Altstaedt heeft weten te strikken zegt zowel iets over de kwaliteiten van het label als over deze inmiddels wereldwijd bekende cellist die voor de 'stal' van Channel een meer dan waardige opvolger lijkt van de Nederlandse cellist Pieter Wispelwey die een aantal jaren terug zijn heil zocht bij een andere platenmaatschappij. De oorzaak? Laat ik het houden op artistieke incompatibilité d’humeur. Sacks heeft een fijne neus (misschien is een fijn oor in dit geval beter op zijn plek) voor artistieke kwaliteit en deze nieuwe cd getuigt ervan, met schitterend spel en diep doorleefde vertolkingen.

Hoewel de naam van Lutoslawski anders doet vermoeden is de Mala Suita (Kleine Suite) beslist geen 'moeilijke' muziek. De Pool lijkt zelfs in de Fujarka (Piccolo), Hurra Polka (Hoera!), Pisoenka (Lied) en Taniec (Dans) muzikaal ongeremd, maar vooral briljant uit de band te springen, hoewel hij zéér trouw blijft aan een gedisciplineerde vormstructuur. In dit orkestwerk worden we herhaaldelijk aan Bartók herinnerd, met zelfs een bijna letterlijk citaat uit diens Concert voor orkest. Vrolijkheid en virtuositeit domineren, al is er zeker ook ruimte voor de lyriek (Pisoenka), een kolfje naar de vele handen van het energiek spelende orkest onder een duidelijk geìnspireerde Nesterowicz.

Het Celloconcert van Weinberg kent ook zijn briljante en zelfs opgewekte momenten, maar evenals dat van zijn grote voorbeeld Sjostakovitsj (diens Eerste celloconcert is overigens beduidend minder sober dan zijn Tweede) is de stemming doorgaans bedrukt en moet er heftig worden gestreden om een spoortje zonneschijn. Het perspectief mag dan doorgaans somber zijn, afwisselend vitaal en lyrisch is het allemaal wel.

Met deze fraaie uitgave hebben Channel Classics cum suis gezorgd voor een boeiende aanwinst van het toch al rijke cellorepertoire. De Jesus-Christus-Kirche in de Berlijnse buitenwijk Dahlem, vooral bekend geworden door de vele opnamen die Herbert von Karajan er met zijn Berliner Philharmoniker maakte voordat de nieuwe Berlijnse Philharmonie in gebruik werd genomen, bewijst zich ook in deze opname als een min of meer ideale akoestische pleisterplaats. Wie nóg betere weergavekwaliteit wil moet maar eens rondneuzen op de site van Channel Classics.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links