CD-recensie

 

© Aart van der Wal, maart 2016

 

Ning Feng - Apasionado

Lalo: Symphonie espagnol in d, op. 21

Sarasate: Zigeunerweisen op. 20 - Romanza Andalusia op. 22

Ravel: Tzigane

Bizet/Waxman: Carmen-fantasie

Ning Feng (viool), Oquesta Sinfónica del Principado de Asturia o.l.v. Rossen Milanov

Channel Classics CCS 37916 • 72' •

Opname: juli 2015, Auditorio Palacio de Congresos Principe Felipe, Oviedo (Spanje)

 

In 2008, na het verschijnen van zijn 'Hello Mr. Paganini' cd (die titel laat niets aan de verbeelding over!), was er alleen maar lof voor het spel van de Chinese violist Ning Feng, de winnaar van het internationale Paganini-concours in 2006. Feng kon bij wijze van spreken lezen en schrijven met zijn Stefan-Peter Greiner viool uit 2005, het zoveelste bewijs dat het eerder de violist dan de viool is die het spel- en daarmee het klankniveau bepaalt (stokoude violen die een vermogen kosten, waaronder de beroemde Guarneri's en Stradivari, zijn per definitie niet beter, zo hebben blindtests herhaaldelijk uitgewezen). Sterker nog, ik vermoed dat Feng zelfs aan een onooglijk speelgoedviooltje nog meesterlijke klanken weet te ontlokken (al zijn er natuurlijk grenzen).
Hoe speelt Feng? Als een god in Frankrijk, speels, zwierig, charmant, poëtisch, maar ook op het scherp van de snede, met groot virtuoos vertoon, in grootse stijl. Zo was het, zo is het en zo zal het - als de omstandigheden hem goed gezind blijven - ook in de toekomst gaan. Waarbij we (gelukkig!) al lang geleden afscheid hebben genomen van het vooroordeel dat Aziatische musici te weinig affiniteit zouden hebben met 'onze' - lees westerse - 'serieuze' muziek. Zelfs degenen die hun wortels diep in Azië hebben, kunnen vrijwel zonder uitzondering bogen op een intensieve muziekstudie in het Westen; en niet bij de minsten op hun vakgebied. Zo studeerde Ning Feng (hij werd in 1981 in het Chinese Chengdu geboren) eerst in zijn vaderland, om vervolgens naar Londen te trekken, waar hij zich op de prestigieuze Royal Academy of Music bij Hu Kun verder ging bekwamen. Verdere studie volgde bij niemand minder dan Antje Weithaas in Berlijn. Dat is uiteraard alleen aan de zeer grote talenten voorbehouden.

Zijn discografische carrière onder de hoede van de oprichter en al decennialang de drijvende kracht achter Channel Classics, Jared Sacks, heeft zich net zo voorspoedig ontwikkeld als zijn podiumkunst. Deze laatste release onder de veelzeggende, goed gekozen titel 'Apasionado' vormt de afspiegeling van zijn consistente maar tegelijkertijd altijd weer verrassende muzikaliteit. Vertolkingen op zeer hoog niveau dus, zowel in technisch als in muzikaal opzicht (dat zijn echt twee verschillende zaken). Dit is violistiek van wereldklasse, in een adem betoverend en verrukkelijk, afwisselend explosief en fijnzinnig, met op de voorgrond het overtuigende beeld van de muzikale assonantie die getuigt en een indrukwekkend inzicht in deze prachtige partituren. De miniaturen (tevens typische encores in het traditionele concertrepertoire) van De Sarasate en Bizet/Waxman passen naadloos bij Lalo's Symphonie espagnol en te meer omdat ze hier worden uitgevoerd in de orkestversie en niet - zoals meestal het geval is - in de versie voor viool en piano. Het symfonieorkest uit het Spaanse Asturias mag wat mij betreft volop in de feestvreugde delen, want er valt onder de geïnspireerde leiding van vakman Rossen Milanov net zo veel te genieten. Dat geldt tevens voor de prachtige, volmaakt uitgebalanceerde opname, met een schitterende vioolklank en een diep en sonoor orkestbeeld. Inspiratie en vakmanschap, het is en blijft voor mij de ideale combinatie. Deze sacd laat daarover geen enkele twijfel.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links