CD-recensie

 

© Aart van der Wal, oktober 2016

 

Bach: Concert in d voor twee violen, strijkers en basso continuo, BWV 1043 - Concert in a voor viool, strijkers en basso continuo, BWV 1041 - Toccata & Fuga in d, BWV 565 (bewerking voor viool en strijkorkest) - Partita nr. 2 in d voor vioolsolo, BWV 1004 (Chaconne) - Partita nr. 3 in E voor viool solo, BWV 1006 (Gavotte) (bewerking voor viool en strijkers) - Ouverture nr. 3 in D, BWV 1068 (Air)

Joh.Chr. Bach/Henri Casadesus: Altvioolconcert

Nemanja Radulovic en Tijana Milosevic (viool), Double Sense o.l.v. Aleksandar Sedlar, Les Trilles de Diable o.l.v. Nemanja Radulovic

DG 479 5933 5 • 63' •

 

De Servische violist Nemanja Radulovic (1985) doet mij qua artistieke uitmonstering en presentatie sterk denken aan een wel heel illustere voorganger, de Brit Nigel Kennedy (1956). Kennedy zag er dan wel 'punky' uit en kon zich extravagant uitdossen, maar hij had wel bij Yehudi Menuhin en Dorothy DeLay gestudeerd. Net als toen Kennedy (hij is zijn wilde haren allang kwijt) houdt ook Radulovic ervan om het muziekbedrijf stevig op te schudden, met het risico dat het zomaar over de schreef kan gaan (zij het dat die schreef voor eenieder ergens anders kan liggen). Wat Radulovic met eerdere uitgaven al heeft bewezen is dat hij met zijn nogal exuberante spel een nieuw en jong publiek kan aanspreken en dat dit in het nogal verkokerde klassieke-muziekdomein best gezien mag worden als pure winst.

Er is een aantal curiositeiten te melden, zoals Bachs fameuze Toccata & Fuga in d, BWV 565 (voor zover die al van Bach is!) in een bewerking voor (in dit geval een stormachtig) strijkorkest. Het beroemde 'air' uit de Orkestsuite BWV 1068 klinkt nu op de g-snaar van de altviool met hevig zuchtende strijkers. Daarmee zijn we er nog niet, want wat had u gedacht van de Chaconne uit de Tweede partita voor viool solo BWV 1004 in de versie voor viool en volbloedig strijkorkest? In de Gavotte uit de Derde partita BWV 1006 wordt daarentegen (gelukkig?) minder heftig uitgepakt.
Althans hiermee vergeleken verlopen Bachs Dubbelconcert BWV 1043 (waarin Radulovic uitstekend wordt bijgestaan door Tijana Milosevic) en het Vioolconcert BWV 1041 nog tamelijk traditioneel, al wordt er wel kruidig gemusiceerd, met pittige en soms zelfs buitenissige vlagen van verrassing en improvisatie. Soms mondt het uit in een regelrechte karikatuur, zoals in het sloteel van BWV 1043, dat door de gekozen extreme tempi de gejaagdheid het ten onrechte gemakkelijk wint van de transparantie in de stemvoering. Het totale beeld is in ieder geval wel strikt helder: dit musiceren is ver verwijderd van wat we de historiserende uitvoeringspraktijk zijn gaan noemen.

De gebroeders Henri (1879-1947) en Marius (1892-1981) Casadesus (de beroemde pianist Robert Casadesus maakte deel uit van de zelfde familie) maakten er helemaal een potje van met hun 'ontdekking' van verloren gewaande meesterwerken, terwijl het om weinig anders gaat dan vakkundig 'herschrijven'. Het onbestaanbare een heus leven inblazen, daar ging het ze bij die 'bewerkingen' om. Stilistisch is het allemaal verantwoord, het klinkt bij vlagen zelfs voortreffelijk, maar daarmee houdt het verder wel op. Natuurlijk schreef Johann Christian nooit een altvioolconcert, maar alleraardigst is het wel, deze ferme postume knipoog naar 'vader' Johann Sebastian, en zeker door de manier waarop Radulovic hier zijn virtuositeit op de altviool demonstreert. De opname lijkt me toegesneden op de jonge generatie, met veel 'turbo'. Nog voor alle duidelijkheid: Nemanja Radulovic is een topviolist, een alleskunner op zowel de viool als de altviool, al is er die duidelijk buitenissige keerzijde.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links